بلوغ دیررس بدین معنی است که در یک پسر بچه تغییرات فیزیکی و هورمونی که باید با افزایش سن به اتفاق بیفتند، به موقع حادث نمی شوند. سه درصد پسر بچه ها گرفتار بلوغ دیررس می شوند. بلوغ دیررس در پسرها خیلی شایع تر از دخترها می باشد. این تاخیر ممکن است چند سال طول بکشد و اگر کودک سرانجام به بلوغ کامل ولی با تاخیر برسد، به آن بلوغ دیررس سرشتی گفته می شود. در پسر بچه مبتلا به بلوغ دیررس، تغییرات جنسی ثانویه اتفاق نمی افتند و به وضوح از همسالان و همکلاسیهای خود عقب می ماند. آقای تانر (Tanner) یک دانشمندی است که برای ظاهر شدن مرحله به مرحله بلوغ مراحلی را هم برای پسران و هم برای دختران قائل شده است و از آن برای توصیف چگونگی پیشرفت بالینی بلوغ در پسران و دختران استفاده می شود. اولین نشان بلوغ جسمی در پسران، افزایش اندازه بیضه ها است و باید حداکثر تا سن 14 سالگی اتفاق بیفتد. در بدن هر مردی یک محور یا آبشار هورمونی وجود دارد که از بالا به پائین از اجزاء زیر تشکیل شده اند: هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه ها. بیضه ها هورمونی به اسم GnRH ترشح می کند، این هورمون به غده هیپوفیز رفته و سبب ترشح دو هورمون LH و FSH می شود. این دو هورمون از طریق جریان خون به بیضه ها رفته و هورمون LH سبب ترشح هورمون تستوسترون توسط بیضه ها می شود و هورمون FSH سبب تولید اسپرم توسط بیضه ها می گردد. هورمون تستوسترون عامل ایجاد علائم بلوغ در پسر بچه ها می باشد. مهمترین اختلال در بلوغ دیررس این است که غده هیپوتالاموس به موقع اقدام به ترشح هورمون GnRH نکرده و در نتیجه بیضه ها فعالیت خود را شروع نمی کنند.